Tijdens de lezing vertelde ik dat op de reis van verlies naar herstel er zich ook zingevingsvragen aan kunnen dienen doordat je geconfronteerd bent met krachten of gebeurtenissen waar je geen invloed op hebt maar die wel van grote invloed zijn op de weg die je gaat.  Vragen als waarom ik, hoe is dit mogelijk, hoe nu verder? Maar ook mijn  leven heeft geen zin meer! Het zijn zoekende, existentiële vragen die aanzetten tot groei en ontwikkeling.

Het boek dat ik in deze context aanhaalde was De zin van het bestaan van Viktor Frankl.  Even in het kort over de schrijver. Viktor Frankl is overlevende van een concentratiekamp in W.O. 2 en heeft de logotherapie ontwikkeld en na de oorlog gewerkt als psychotherapeut/psychiater.

Dit boek is voor mij een bron van hoop geweest in mijn leven zowel persoonlijk als professioneel. Hoe donker het ook is, er is een uitweg. En waarom zou dat jou niet lukken als het iemand die het concentratiekamp heeft overleefd wel is gelukt!

Op basis van zijn ervaringen in het concentratiekamp heeft hij vastgesteld dat het streven van een mens naar betekenis en waarden een primaire drijfveer is. En hoe hij dat zelf realiseerde in het kamp staat beschreven in dit inspirerende boek in hoofdstuk 1.

“Hij die een reden tot leven heeft kan vrijwel alle levensomstandigheden verdragen” is een zin uit dit boek.

Tijdens een zingevingscrisis als gevolg van een ingrijpende verlies ervaring is het belangrijk om op zoek te gaan naar die reden én zelfgekozen waarden zodat de wil tot betekenis wordt geactiveerd in het dagelijks leven. Dat geeft richting en zo ben je van betekenis. En dat hoeven absoluut geen grote meeslepende redenen te zijn. Dat kan variëren van blijven leven voor je kinderen tot werk gaan doen dat er jou inziens toe doet. Of vrijwilligerswerk gaan doen of simpelweg gaan oppassen op de buurkinderen.

Het vinden van die reden en leven volgens zelfgekozen waarden is een leerproces waarbij je graag ondersteun. Wees welkom!

.