Elke week begeleid ik Koffie met Zin in een kliniek van een GGZ instelling. We hebben een levensthema en laten ons daardoor inspireren.

Deze keer gaat het over Uitzicht. Door een uitbraak van het Covid virus moest iedereen de afgelopen dagen op zijn kamer blijven. En wat zie je dan? Naar welk uitzicht verlang je dan? Welk uitzicht geeft steun.

Daar heb ik dit gedicht bij gezocht.

Kijk

Kijk, dit is ons gras.
Het is lang en zacht en was er al
voordat wij hier kwamen.
Wanneer je gaat liggen, buigt het zich
als een moeder over je heen.

Kijk, dat zijn onze bomen.
Ouder dan opa’s van oma’s,
stammen te dik voor omhelzing,
het donkergroene blad
vertelt van eeuwen zomer.

Kom, zoek een plek in het gras,
leun tegen een stam,
voel het strelen van de wind,
zie de wolken, ons uitzicht,
jouw uitzicht, wees welkom.

Heb je iets met gedichten? Kijk dan regelmatig op mijn facebookpagina