Op Goede Vrijdagavond nam ik deel aan een wandeling, met het thema sprakeloos, georganiseerd door de Dominicuskerk in Amsterdam. We liepen in stilte van de ene kerk naar de andere kerk onderwijl aanwezig bij wat er om ons heen gebeurde én in de wereld. Laten we even sprakeloos zijn bij alles wat er in de wereld gebeurt was de uitnodiging. En het ging met name om de oorlogen die woeden in de wereld. Sprakeloos zijn als tegenhanger van afsluiten voor wat er aan geweld in de wereld is.

Ik voel mij vaak machteloos als ik lees over de oorlogen in de wereld. En ’s nachts zijn er soms angstdromen over de oorlog. Maar even zoveel momenten ben ik blij als ik zie dat er ook gepassioneerde mensen zijn zoals de medewerkers van de Trauma Company en iets dichter bij huis de Stadsmakers in Haarlem. Er gebeuren ook goede dingen.

Tijdens deze wandeling stonden we stil bij het liggende beeld “Homeless Jesus” dat stond bij de Mozes en Aäronkerk. Wat een betekenisvol beeld! Het beeld is vervaardigd door de Canadese kunstenaar Timothy P. Schmalz en hij wilde hiermee benadrukken het belang van vriendschap met de armen en is een uitnodiging om niemand in de steek te laten. In de Mozes en Aäronkerk verzorgt de Gemeenschap van Sant’Egidio maaltijden voor de armen.
Vanmiddag las ik in het boek over vrede en vreugde, de Tao voor kinderen en andere volwassenen , de volgende toepasselijke tekst.

De weg van de vrede

Een wijs kind wacht rustig af.
Een dapper kind wordt niet boos.
Het sterkste kind vecht niet.
Het grootste kind is bescheiden.

Dit is de vreugde die je voelt als je niet gaat vechten.
Zo volg je de weg van vrede, zo kom je tot elkaar.
Heel vroeger al was dit het beste wat je kon doen.

En als het even anders is – haal dan diep adem en nog een keer. Netzo lang tot het in jou rustig is.