Ruimte, rijping, vertraging waren onder andere de woorden die de gasten aan het eind van de Troosttafel uitspraken die opnieuw plaatsvond in de Ontmoetingskerk in Haarlem.  We hadden toen al heerlijk vegetarisch gegeten, een kleine Indische rijsttafel.

Wat ik zelf zo verrassend vond hoe de verschillende leeftijden en soorten verlies ( verlies partner én vader of moeder) geen belemmering waren voor de onderlinge ontmoeting. Maar elkaar juist inspireerde. Én dat de gasten allemaal een verlies noemde dat zich tussen nu en een jaar geleden had voorgedaan. 

Wat mij persoonlijk raakte was dat een van de aanwezigen vertelde over het verlies van Ruud. Het bracht een kleine schrikreactie teweeg bij mij. Want mijn man heet Ruud. Dus ik vroeg mij een moment af: hoe zou het zijn als ik hem moet missen. Pfff, er trok een siddering door mijn lijf.

In dat eerste jaar is verbinding én aandacht voor het verlies zo belangrijk om te voorkomen dat de pijn van het rouwen zich vast gaat zetten in je lichaam. Dus wat goed dat de aanwezigen over de drempel zijn gestapt om deel te nemen aan de Troosttafel! We werden deelgenoot gemaakt van verlies, rouwen, afscheidnemen en wat voor impact dit verlies op je leven nu heeft. Maar ook van de liefdesrelatie die je had met de overledene.

En natuurlijk waren er weer inspirerende tips die ik nu verzamel om ze later rond te sturen.

Wil jij ook een keer deelnemen houd dan de agenda in de gaten!