Ik heb de afgelopen 2 weken opgeruimd. Mijn werkkamer werd opnieuw geschilderd en gestoffeerd dus alles moest aan de kant. De boeken gingen in dozen en dus eerst door mijn handen. Ik kwam zoveel uittreksels, college aantekeningen tegen. De herinnering aan die jaren van studie maakt mij weemoedig met draden van trots. Dat heb ik allemaal maar volbracht naast een volledige werkweek! Weemoedig omdat het voorbij is – jarenlange studies. Wat heb ik er veel gevolgd. En wat ik had ik er een plezier in. Ik was gulzig om het lesmateriaal allemaal in mij op te nemen, te verteren en mij toe te eigenen.

Een van de boeken die ik opzij heb gelegd is het boek Winteren van Katherine May. Het was een aanrader tijdens een van de Masterclasses over spirituele bronnen Ik heb het weer te hand genomen. Het is winter, dadelijk is er weer een troostwandeling maar ik zelf bevind mij meer in het voorjaar. Er ontkiemen nieuwe gedachten, ideeën die een geheel andere richting in gaan dan ik gewend ben.

Tijdens het rouwen kan je die seizoenen zo in jezelf waarnemen en die hoeven niet parallel te lopen. De winter – dat het zo donker is. De buitenwereld die haast niet zichtbaar is omdat je helemaal naar binnen gekeerd bent. Je bent van top tot teen aan het rouwen. En regelmatig vraag je je af “houdt dit ooit op”. En je twijfelt of er nog wel licht is. Je bent als het ware in jezelf verzonken. In het boek “winteren” wordt er veel en sfeervol over geschreven. Een aanrader dus voor wie wanhoopt tijdens het winteren.