Deze vraag werd nogal bozig aan mij gesteld door de telefoon. Ik haalde even diep adem en ik zocht naar het antwoord. Deze meneer was naar mij doorverwezen door zijn vriendin. Zij had bij mij een begeleidingstraject gevolgd en had het vermoeden dat ik haar vriend wel zou kunnen helpen. Want sinds hij de diagnose had gekregen en wist dat beter worden er niet meer in zat was hij stil geworden. En niet alleen bij haar maar ook tijdens het telefoongesprek bij mij herhaalde hij regelmatig “wat heeft het allemaal nog voor zin en ik ben gevloerd”.

Er is verlies op vele fronten. Er is een kink in de kabel en het toekomstperspectief dat je voor ogen had is niet realiseerbaar. In zijn geval zou hij ook steeds minder mobiel worden en steeds meer hulp nodig hebben. Verlies van onafhankelijkheid dus. Naast verlies en daar om rouwen is er ook sprake van herstel. Herstellen is zoeken naar levenslust naast het verdriet om het verlies. Wat zijn nog geluksmomenten, waar geniet je van. Hoe zorg je dat je geïnteresseerd blijft in de ander.  Hoe zorg je voor een opgeruimd gemoed zodat zorgen voor jou niet zwaar maar licht blijft.  Het bleef even stil aan de telefoon en hij ging erover nadenken of hij met mij in zee gaat.