Grote vakantie! Maandenlang!

Nog één keer door die hoge gang,
dan was je vrij.
Maar na een week had je geen zin
en leek de blijdschap van ’t begin
voorgoed voorbij.
Verveling, heel de middag lang,
je zwierf van straat naar huizengang,
waar kon je heen?
In bikkelharde zonneschijn
schenen de huizen leeg te zijn,
het gras van steen.
Je hele stad had zwaar het land,
alsof het oud vertrouwd verband
verbroken was.
Je slenterde, zo loom en sloom,
langs ’t schoolplein, de kastanjeboom,
de lege klas.

Bert Bakker

“Verveel jij je wel eens” vroeg mijn tuinmaatje toen we samengekropen zaten in het piepkleine huisje op mijn Landgoed. De blauwe lucht had plaatsgemaakt voor een grijzige lucht met wolken. En nu was het begonnen te hagelen. Eventjes hadden we de hagels genegeerd en doorgegaan met onze klus. Maar toen de hagels steeds dikker werden hadden we het werk onderbroken. Nadat we hadden gepraat over ditjes en datjes was het gesprek stil gevallen. Ze had een tijdje voor zich uit naar buiten gestaard en stelde toen de vraag over verveling.

Ik moest even schakelen. Mijn gedachten waren bij welke zaden ik deze maand nog in de grond ging stoppen. En dat mijn geduld met de herfstframboos nu echt op was. Hij ging eruit.

“Verveel ik mij wel eens” herhaalde ik mijzelf tot de orde roepend.
“Nee, eigenlijk niet”. Ik heb zoveel interesses dat ik eerder tijd tekort kom.
“Verveel jij je nooit, ook niet vroeger?” klonk het ongelovig?

Vroeger is in dit geval de schooltijd. Eerlijk gezegd kan ik mij niet herinneren mij ooit verveeld te hebben. Ook niet tijdens de zomervakantie. Ik organiseerde van alles bij ons in de buurt: hinkelbanen maken, elastieken, poppenkast spelen voor de buurt.

Ze glimlacht “het zat er dus al vroeg in bij jou, dat organiseren”. Zij kende het gevoel van verveling heel goed. De zomervakanties duurde heel erg lang en ze keek reikhalzend uit naar de dag dat ze weer naar school ging.

“Ik heb wel lummeltijd, van die gaten in je agenda waarin ik op dat moment kies wat ik ga doen”. Of besluit nog even terug naar bed te gaan. Dat doe ik echt soms. Of heel uitgebreid de krant lezen. Of een soap kijken. Het is ook vaak tijd zonder scherm. Het zijn oplaadmomenten doordat dat ik mijzelf afvraag: waar heb ik behoefte aan? Lummeltijd helpt de afstemming te zoeken met mijzelf in plaats van met mijn agenda. Voor mij is lummeltijd een noodzaak.

Heb jij lummeltijd? En wat is het laatste dat je in die tijd hebt gedaan?