Echt het is een onderdeel van de weg dat er periodes zijn van donkerte. En dat je denkt er komt geen eind aan. Of doe ik iets verkeerd? Én vooral: ik wil dit niet! En dat jij je met alle macht verzet tegen de beleving dat alles donker is door je agenda vol te plannen. Of door niet meer te voelen misschien met behulp van alcohol? Of een vrolijk gezicht op te zetten wanneer je gevraagd wordt ‘hoe gaat het met je’ én te reageren met ‘goed hoor’.

Ik heb met vallen en opstaan geleerd om donkerte te verdragen. Er bij aanwezig te blijven door het niet groter of kleiner te maken. Mindfulness oefeningen zijn mij daar behulpzaam geweest en ook mijn meditatie beoefening.

Door mij te laten inspireren door bijvoorbeeld Victor Frankl of Edith Eger. Simpel gezegd zijn zij een lichtend voorbeeld in ‘ Je hebt vaak geen keuze in wat je overkomt maar je hebt wel een keuze in hoe je erom omgaat’.

En om tijdens de weg van verlies naar herstel uit te reiken naar anderen. Ruimte te maken dat zij daarbij aanwezig mogen zijn. Mijzelf de kans te geven daarin gezien en gehoord te worden. En dan merk je dat het echt zo is ‘Delen is helen’.

Wil je ook die weg van verlies naar herstel gaan omdat je een dierbare hebt verloren? Je bent welkom bij de leerweg Verlieskunst of voor een individuele sessie.