Ik herinner mij nog haar verhaal uit de begintijd van mijn praktijk. Een maand na het overlijden van haar man was ze begonnen met het opruimen van zijn bureau.  Tot haar verrassing en later ontzetting vond ze daar Viagra pillen.  Ze wist niet dat haar man deze pillen slikte. Ook hadden ze al geruime tijd geen gemeenschap meer gehad. Na enige aarzeling begon ze te zoeken en kwam tot de ontdekking dat haar overleden man sinds een jaar een vriendin had. Dat verklaarde het gebruik van de pillen. En met terugwerkende kracht kon ze nog meer gebeurtenissen plaatsen.

Het voelde alsof de bodem onder haar verdwenen was. Waarden waarvan ze dacht dat ze die gemeenschappelijk had met haar overleden man leken niet zo te zijn. Aan alles twijfelde ze. Was er eigenlijk wel liefde geweest? Wat had zij over het hoofd gezien? Om wie was ze aan het rouwen? Wie kon ze nog vertrouwen? Wat is eerlijkheid?

Hele kernachtige vragen die aandacht vragen en een onderdeel zijn van het reconstrueren van het verleden. Pas daarna kan afscheid genomen worden.

En wat ben ik blij dat ik naast al mijn scholing op het gebied van verlies en rouw ook geschoold ben in geestelijke begeleiding.  Want rouw appelleert  regelmatig  aan levensvragen, zingeving en bestaansoriëntatie.