Je zou denken –  heb je het daar nu over tijdens een sessie? Ja dus. Ook ik was verwonderd.  

Ik werd aan het denken gezet toen een klant vertelde dat hij als wachtwoord de overlijdensdatum van zijn zoon gebruikte. En hij logde voor zijn werk heel vaak in. En dát had nogal wat invloed op zijn stemming door de dag heen.

Het intikken van de cijfers was een ritueel gericht op zijn zoon dichtbij hem te houden. Door de nadruk te leggen op de overlijdensdatum ontstond er steeds een beweging van terugkeren naar het moment van verlies. Dat natuurlijk heel pijnlijk was.

Herstel

De volgende keer dat ik hem sprak had hij zijn wachtwoord gewijzigd. En hij ervaarde meer ruimte tussen toen en nu. En dat is een van de stappen om te herstellen van een groot en ingrijpend verlies.

Dat niet meer meerdere malen intikken van de overlijdensdatum gaf wel schuldgevoel. ´Ik ga verder en laat mijn zoon achter”.  Dus dat werd het volgende onderwerp waar we stil bij stonden.