Betekent maar al te vaak ook durven wachten. De tijd eindeloos oprekken en de uren laten vertragen. De minuten tot stilstand dwingen, dagdromen, ijsberen of de lege ruimte in staren. Vooral niet bij elke ingeving meteen willen toeslaan, maar net zo lang wachten tot datgene wat zich al in de marges van het bewustzijn ophield ineens – en meestal onverwacht- een stap naar voren zet.

Uit ogenblik & eeuwigheid van Joke J. Hermsen