In mijn werkruimte aan huis staan twee werktafels. Die hebben de laatste weken een speciale betekenis gekregen.

Op de ene tafel staat mijn laptop. Daar werk ik aan wanneer ik voor Dock Haarlem werk.

En op de andere tafel staan mijn schildersspullen én een boek dat ik in het kader van zelfstudie opnieuw aan het lezen ben. Aan deze tafel schilder ik zelf – nu ik geen klanten in mijn werkruimte begeleid waarbij ik ook beeldende werkvormen inzet.

Eerste tafel

Aan de eerste tafel word ik gedreven door mijn betrokkenheid met  maatschappelijke thema’s zoals eenzaamheid, inclusieve samenleving, steunsystemen bouwen, zorg en welzijn verbinden. Mijn kracht ligt vooral in het verbinden en zoeken naar mogelijkheden. En een groot vertrouwen hebben in de veerkracht van mensen. Het is ook de kant waar ik mentaal creatief ben: geef mij een probleem en het begint gelijk te borrelen. Denken en handelen zijn hier vooral bij betrokken.

Tweede tafel

De andere tafel die ik nu zelf vul met schilderen en zelfstudie staat veel meer in het teken van creatieve, organische processen. Ontmoetingen waarbij het gaat om  verschillende soorten verlieservaringen én het hervinden van je veerkracht en bronnen waaruit je kan putten.

Afscheid

Het afscheid van “tafel een” nadert. Nog ruim een jaar te gaan en ik ga met pensioen. Het is een onwerkelijk idee – dat dit werkende bestaan stopt. En toch zet ik mijzelf er toe om erbij stil te staan. Juist nu lijkt dit belangrijk. Te voelen wat dit werk voor mij heeft betekend én wat het mij heeft gebracht. Ik kon er veel in kwijt vooral wanneer ik de rol van aanjager of trekker had. Én ook heb ik mij ontwikkelt aan het werk. Eigenlijk ben ik al gestart met afscheidnemen!

Het verlangen naar “zijn” wordt steeds groter. Want dat is mijn rol aan de andere tafel. Én dat werk stopt niet met mijn pensioengerechtigde leeftijd. Gelukkig maar!

Heb je ook twee werktafels ? En kan jij je verlangen niet voelen of durf jij je verlangen niet te horen? Bel of mail mij voor een afspraak face to face of online.