Ik heb besloten om het woord coronacrisis niet meer te gebruiken. Crisis – daar heb ik veel mee te maken gehad toen ik in de GGZ werkte. Dat had een begin en een eind. En het eind was dat we weer overgingen tot het “gewone” leven. Dat zie ik nu niet gebeuren. Dit is mijn nieuwe werkelijkheid!

Doordat ik zoveel dingen nu niet doe zoals naar de sportclub, geen etentjes met vrienden komt er ook tijd vrij. En wat geniet ik van zitten in de tuin, een boek lezen.

En ik vraag mij af hoe ik het toch altijd heb gedaan? Alle dagen werken, 3 keer per week sporten, schilderles, moestuinieren, oppassen en regelmatig ook nog een opleiding. Voor mij is heel duidelijk geworden dat ik niet meer terug ga naar die volle week. Want wat geniet ik van, in ieder geval, een dag in het weekend geen programma. Die houd ik er in! En dat betekent ook dat ik ergens afscheid van neem. Maar wat? Want aan alles ben ik gehecht. Daar ga ik mij op bezinnen?